Στην ελληνική μυθολογία, ο Πελίας ήταν γιος της Τυρούς και του θεού Ποσειδώνα ή κατά άλλους γιος του βασιλιά της Ιωλκού Κρηθέα. Ήταν δίδυμος αδελφός του Νηλέα και αδελφός του Αίσονα. Ο Πελίας και ο Νηλέας εγκαταλείφθηκαν σε βρεφική ηλικία και ανατράφηκαν αρχικά από μια φοράδα και αργότερα από ένα βοσκό. Αργότερα, όταν μεγάλωσαν, φιλονίκησαν για τη βασιλεία, αλλά ο Πελίας έδιωξε τον Νηλέα, όπως και τον Αίσονα, και έγινε εκείνος βασιλιάς στην Ιωλκό της Θεσσαλίας.
Μια μέρα, φθάνει στην πόλη της Ιωλκού ο Ιάσονας, ο γιος του Αίσονα, φορώντας μόνο ένα σανδάλι, γιατί το άλλο του σανδάλι το είχε χάσει όταν πέρασε το ποτάμι Άναυρος της πόλης. Ο Πελίας φοβήθηκε μήπως τον εκθρονίσει ο Ιάσονας γιατί, σύμφωνα με έναν χρησμό, ο θρόνος του θα κινδύνευε από ένα «μονοσάνδαλο». Για να απαλλαγεί λοιπό από τον Ιάσονα του ανέθεσε να φέρει το «Χρυσόμαλλο δέρας» από την Κολχίδα και για το λόγο αυτό οργανώθηκε η περίφημη Αργοναυτική Εκστρατεία. Ο Πελίας είχε άδοξο τέλος. Τον κατέσφαξαν οι κόρες του κατόπιν προτροπής της Μήδειας, που είχε επιστρέψει με τον Ιάσονα στην Ιωλκό, με σκοπό να αποκτήσει μια δεύτερη ζωή και να γίνει ξανά νέος, γεγονός βέβαια που δε συνέβη. Τότε ο γιός του Πελία, ο Άκαστος, έδιωξε τον Ιάσωνα και τη Μήδεια από την Ιωλκό, κατέλαβε το θρόνο και οργάνωσε πανελλήνιους αθλητικούς αγώνες προς τιμή του.